Երանի կարոտը չլիներ,
Ու չկարոտեի էլ ես նրան,
Չկարոտեի ու էլ չզգայի,
Թե ինչ բան է կարոտն անձայն:
Չկարենայի կարոտել իմանալ,
Չիմանայի զգացումը կարոտի,
Ու այդժամ երջանիկ կլինեի,
Կապրեի ազատ՝առանց կարոտի:
Բայց,ավա՜ղ,կա կարոտն անձայն,
Ու խեղդում է նա դեռ ինձ՝
Չթողնելով, որ ես ապրեմ
Ազատ՝ առանց կարոտի:
Արթուր Շահվերդյան